Τα χαλασμένα μπαρμπούνια και ο κ. Μεϊμαράκης

Σε ολιγοήμερες διακοπές ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ζήτησε στο μικρό ταβερνάκι του νησιού μια μερίδα τηγανητά μπαρμπούνια. Μόλις όμως του τα έφερε ο σερβιτόρος διαπίστωσε ότι το πιάτο μύριζε αφόρητα. Φώναξε τον καταστηματάρχη, προφανώς για να διαμαρτυρηθεί, αλλά αυτός του απάντησε ως εξής: «Ξέρετε τα μπαρμπούνια μας είναι γενικώς φρέσκα. Ομως στο τελάρο ξεπέφτουν και μερικά χαλασμένα. Διαλέξτε στο πιάτο σας όσα είναι καλά και πετάξτε ένα-δύο που μυρίζουν». Δεν θα επεκταθώ στην αντίδραση του κ. Μεϊμαράκη, διότι το περιστατικό δεν συνέβη. Συμβαίνει, όμως, κάτι το παρεμφερές. Να είμαστε, τρόπον τινά, όλοι εμείς οι αποσβολωμένοι πελάτες και ο κ. Μεϊμαράκης ο «καινοτόμος» καταστηματάρχης.

Και γίνομαι σαφέστερος. Τις ημέρες αυτές ο κ. Καραμανλής πιέζεται να αποκαλύψει τις προθέσεις του για τους «βατοπεδινούς» και γενικότερα για «όσους πλήγωσαν την παράταξη». Μια ομάδα στελεχών της Ν.Δ. εισηγείται τον αποκλεισμό τους εδώ και τώρα από τα ψηφοδέλτια. Στην ουσία ζητούν από τον κ. Καραμανλή μια πράξη «εξιλεώσεως», διόλου τιμητική για τον ίδιο. Να αποκηρύξει, δηλαδή, από το ίδιο βήμα της ΔΕΘ εκείνους τους οποίους, πριν από ένα χρόνο είχε πλήρως καλύψει. Ετσι, ως οδός διαφυγής για τον πρωθυπουργό, «προέκυψε» και η δεύτερη άποψη, με σημαντικότερο εκπρόσωπό της τον κ. Μεϊμαράκη. Ο υπουργός Αμύνης έχει τη γνώμη ότι στα ψηφοδέλτια δικαιούνται να συμπεριληφθούν οι πάντες και ότι την υποχρέωση για την αναγκαία «διαλογή» έχουν μόνον οι ψηφοφόροι, μέσω του σταυρού προτιμήσεως (!).

Η άποψη του κ. Μεϊμαράκη θα μπορούσε να έχει έστω ψήγματα λογικής, αν οι ψηφοφόροι μετείχαν άμεσα και με δημοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή των υποψηφίων βουλευτών. Ομως, όπως όλοι γνωρίζουμε οι υποψήφιοι βουλευτές επιλέγονται με την αποκλειστική ευθύνη του κομματικού αρχηγού και του στενού επιτελείου του. Οι ψηφοφόροι είναι αναγκασμένοι να «προτιμήσουν» μεταξύ εκείνων που τα κόμματα προεπέλεξαν. Συνεπώς, αν μια μερίδα των επιλεγέντων αποδειχθεί φαύλη, επιρρεπής στη διαφθορά ή ανίκανη, οι εκλογείς ουδεμία ευθύνη έχουν γι’ αυτούς που «αναδείχθηκαν» από τις κάλπες βουλευτές και μετέπειτα υπουργοί. Επιπλέον με τι στοιχεία ο ψηφοφόρος θα κρίνει «όσους πλήγωσαν την παράταξη»; Το μόνο που γνωρίζει είναι αυτό που επικαλείται η κυβέρνηση. Οτι οι υποθέσεις τους «διερευνήθηκαν ή διερευνώνται από τη Δικαιοσύνη». Δεν του εξήγησε κανείς επίσημα αν ορισμένοι από τους «εμπλεκόμενους» υπουργούς βρέθηκαν εκτός κυβερνήσεως διότι εκρίθησαν ύποπτοι, παραπλανηθέντες ή ανεπαρκείς, ώστε να μην τους «προτιμήσει». Δηλαδή, οι κομματικές ηγεσίες απεκδύονται κάθε ευθύνης για πράξεις ή παραλείψεις στελεχών τους. Για να διερευνηθεί η πολιτική ευθύνη, πρέπει πρώτα (!) να αποδειχθεί η ποινική ενοχή των εγκαλουμένων. Και όταν η Δικαιοσύνη αδυνατεί να στοιχειοθετήσει ποινική ενοχή, τότε, για τον καταλογισμό της πολιτικής ευθύνης ή την απαλλαγή των εμπλεκομένων, υπεύθυνοι είναι οι ψηφοφόροι (!!).

- Κύριε Μεϊμαράκη, προσωπικά είμαι βέβαιος πως αν σας συνέβαινε το υποθετικό περιστατικό του προλόγου, δεν θα είχατε απλώς αρνηθεί να κάνετε τη διαλογή μεταξύ των «βρωσίμων» και των «αλλοιωμένων» μπαρμπουνιών. Εύλογα θα αντιδρούσατε με οργή στην απαίτηση του καταστηματάρχη, επιστρέφοντας ολόκληρο το πιάτο. Ισως και να του το πετάγατε κατάφατσα. Κάπως έτσι σκέπτονται και οι ψηφοφόροι, όταν τους ζητείτε να ξεσκαρτάρουν αυτοί το κόμμα σας.